دنیای بی عشق . . .

دنیای بی عشق را مجال زیستن نیست . . .

(مسافر مهتاب)

وقت رفتن . . .

در کوی نیک نامان ما را گذر ندادند
هرکس پی خود بود! ما را محل ندادند
دلم شکسته از غم! از درد این جدایی
وقت رفتن رسیده! ما را مهلت ندادند

مثل پروانه . . .

دلم میخواهد آنقدر ساده باشم . . .
به دور از هر هیاهو . . .
به مثال پروانه ، پروانگی کنم . . .

وای بر من . . .

آنان که دل مرا شکستند ، مرا با آنان کاری نیست!!
بروند ، خدا به همراهشان!!
اما وای از آن روز که من دل کسی را شکسته باشم و بی خیال و سرخوش زندگی کنم . . .
وای بر من . . .

خنده های من . . .

آهای مسافر!!
خنده های من از سر خوشحالی نیست . . .
فقط خدا می داند که چه غمهایی را در پشت خنده هایم پنهان کرده ام!!