ای مسافر . . . . . .
خسته شدم از نفس کشیدن میان این همه سیاهی . . .
دلم هوای آبی نفسایت را می خواهد!!
خدایا شکر . . .
به داده ات ، نداده ات و گرفته ات . . .
آنچه دادی ، نعمت بود!
آنچه ندادی ، رحمت بود!
و آنچه گرفتی ، حکمت بود!
گاهی وقتها کلمات هم در بیان احساسات کم می آورند و چیزی نمی ماند جز سکوت مبهم . . . . . . . . .
دنیا را می دهم واسه گوشه نگاهت!!!
همه می روند و تو می مانی!!
هر شب میان تاریکی شب
میان همه چشمان خواب
با چشمان گریان
فریاد می زنم :
خدایم!!!با تمام وجود عاشقت هستم!!!
آرزویم نفس کشیدن در هوای خنده هایت است!!!
روزی که نخندی مرگ من حتمیست!!!
پس بخند تا ماندنی باشم!!!