مسافر دنبال همسفر بود . . .
اما خبر نداشت که مردم عمریست وفا داری را فراموش کرده اند . . .
حتی اگر پرندگان ابابیل سنگ بارانم کنند . . .
یا اگر نفرین دلها قرار گیرم . . .
یا حتی دستی برای یاریم بلند نشود . . .
و اگر تنهاترین انسان بر زمین خاکی باشم . . .
به تو فکر می کنم . . .
به تو که اسطوره مهربانی هستی . . .
ای همسفر من . . .
ما آدمها عمریست که آسمان را از یاد برده ایم!!!
مهتاب را قاب کرده و بر دیوار خانه یمان میزنیم!!!
اما نمیدانیم که مهتاب هر شب کنار پنجره اتاقمان تا صبح برای دیدار ما لحظه شماری میکند. . .